فیبروم‌ها بسته به نوع و اندازه‌شان می‌توانند علائمی مثل پریودهایی با خون‌ریزی‌های سنگین، خون‌ریزی بین پریود، درد، دیسپارونی (درد هنگام مقاربت) و احساس فشار در شکم یا لگن و … ایجاد کنند.
مهم‌ترین نوع فیبروم برای ما نوع ساب موکوس است چرا که در مواردی میتواند باعث ناباروری شود. به طور مثال اگر فیبروم دهانه لوله فالوپ را مسدود کرده باشد میتواند باعث ناباروری شود. فلذا این پرسش که هر زنی که فیبروم دارد نمی‌تواند بصورت طبیعی باردار شود اساسا اشتباه بوده و به المان‌های متعدد بستگی داشته و تشخیص آن بر عهده پزشک است.
این نوع از فیبروم (ساب موکوس) به دلیل خون ریزی‌های سنگینی که میتواند در ادامه داشته باشد، پتانسیل دارد تا باعث آنمی شود. همچین گاهی نیز باعث زایمان زودرس و سقط خواهد شد.
درمان: اگر علائم شما (مثل دردِ هنگام قاعدگی) خفیف باشد، می‌توان از nsaid ها مثل ایبوبروفن استفاده کرد.
دیگر درمان‌هایی که در ادامه صحبت خواهیم کرد، بستگی به شرایط شما و تشخیص پزشک داشته چرا که هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارد:
۱- آمبولیزاسیون شریان رحمی که به فیبروم خون می‌رساند.
۲- میومکتومی که درمان کلاسیک جراحی فیبروم است.
۳- آگونیست های آزاد کننده هورمون گنادوتروپین مثل کابرگولین که استفاده از این روش نباید بیشتر از ۶ ماه طول بکشد چرا که با عوارضی مثل پوکی استخوان همراه خواهد بود. البته گاهی با تجویز همزمان پروژستین ها از شدت این عوارض می‌کاهند.
۴- استفاده از IUDهای پروژستینی که با کاهش خون‌ریزی و دردها همراه خواهد بود.
در پایان هیسترکتومی است که رحم را خارج می‌کند که قطعا گزینه مناسبی برای خانم هایی که قصد بارداری دارند نیست؛ قابل ذکر است که درمان با کابرگولین یا پروژستین ها موقتی است و در صورت قطع داروها احتمال عود خون ریزی و افزایش سایز میوم وجود دارد
